çimlerin üzerine oturmuş bir ağaca yaslanmış sırtı. başım göğsünde son saatin acısını döküyorum gözlerimden. bi ara eli saçımı okşuyor, ona belli etmeden gözyaşlarımı siliyorum, ağladığımı farketmediğini sanıyorum. kafamı kaldırınca baş parmağıyla dokunuyor gözüme. sondu. bir daha göremedim
2
+
-entiri.verilen_downvote
ve sonunda geldi ayrılık saati insanın canı gibi sevdiği kişilerden ayrılması içinden bir parça alıp götürüyor onun boşluğunu hissediyorsun bir daha onları göremeyecek öpüp koklyamayacak olmanın acısı ve hüznü kalıyor geriye..